Su!..

Kendine âlem için elzem olan cân dedi su,

Girerek gonca gülün kalbine cânân dedi su!..

Sordular; yaktı, nasıl söndürülür dert ateşi?

Ben değil, sevgilinin yazdığı fermân dedi su!..

Sazda bülbül ney’e meftûn, ney ise su sesine,

Lutfeden güftemi hem bestemi Rahmân dedi su!..

Yâri seyrâna çıkar; kâh akarım, kâh dururum,

Kâse kâse öperim, binbir ağızdan dedi su!..

Dolaşır dağlar ile taşları kıvrım kıvrım

Dökerim gözlere yaş, özlere al kan dedi su!..

Niye deryâ dediler bu kürenin dörtte üçü,

Durmadan hıçkırıyor bir sürü hicrân dedi su!..

Ne kadar dense de ırmak, dere, çay, yahut göl,

Sıfatım gökte bulut, yerde de ummân dedi su!..

Her cihetten bütün âlem bana müştâk, zîrâ

Olmuşum bir ebedî rahmete kurbân dedi su!..

Sordu Cân’ım; şu semâdan dökülen damla nedir?

Lutfuna bin bereket, kahrına tûfân dedi su!..

1. A. Eşmeli