“Allâh ve melekleri Peygamber’e çokça salât ederler. Ey mü’minler! Siz de O’na çokça salât getirin ve tam bir teslimiyetle selâm verin.” (el-Ahzâb, 56)
Peygamber -sallallâhu aleyhi ve sellem-’in şânını yücelten âyet-i kerîmelerden biri de budur. Hem Allâh’ın, hem de meleklerin Rasûlullâh Efendimiz’e salavât getirmeleri, onun Allâh katındaki değerini ortaya koymaktadır.
Allâh’ın, Peygamber -sallallâhu aleyhi ve sellem-’e salavât getirmesi, “ona merhamet etmesi, şan ve şerefini yüceltmesi”dir.
Meleklerin Rasûlullâh’a salavât getirmesi de, aynı şekilde “Onun kadr u kıymetini anıp, yüce mertebelere erişmesi için Allâh’a niyazda bulunmaları” demektir.
Allâh Teâlâ âyet-i kerîmede, kendisinin ve meleklerin Rasûl-i Ekrem’e salavât getirdiklerini hatırlattıktan sonra, kullarına hitâben:
“–Ona -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, bizim gibi siz de salât ü selâm getirin, saygıların en yücesiyle O’nu yâdedin.” buyurmaktadır.
* * *
Abdullâh bin Amr -radıyallâhu anh-’dan gelen bir rivâyette Rasûlullâh -sallallâhu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuştur:
“Kim bana bir defa salât ü selâm getirirse, bu sebeple Allâh Teâlâ da ona on misli merhamet eder.” (Müslim)
Hadîsin bazı rivâyetlerinde, Hazret-i Peygamber’e salavat getiren kimseye, Cenâb-ı Hakk’ın on defa merhamet edeceği müjdesine ilâveten, o kimsenin on günahının bağışlanacağı, manevî derecesinin on derece daha yükseltileceği de haber verilmektedir. (Nesâî)
Ashâb-ı Kirâm’dan Ebû Talhâ el-Ensârî’nin anlattığına göre, birgün Rasûlullâh -sallallâhu aleyhi ve sellem- mütebessim bir çehreyle Ashâb-ı Kirâm’ın yanına geldi ve Cebrâil -aleyhisselâm-’ın kendisine şu müjdeyi getirdiğini haber verdi:
“–Muhammed! Ümmetinden biri sana bir salât getirdiğinde benim onun günahlarının bağışlanması için on defa istiğfar etmem, o kimsenin sana bir selâm getirmesi hâlinde de benim ona on selâm vermem seni sevindirmez mi?” (Nesâî)
Görüldüğü gibi Hazret-i Peygamber’e salât ü selâm getirmek, Allâh’ın rahmetini ve rızâsını kazanmaya vesîledir. Bu sebeple her fırsatta Rasûl-i Ekrem Efendimiz’e salât ü selâm getirmelidir.
İbn Mes’ûd’dan gelen bir rivâyette de Rasûlullâh -sallallâhu aleyhi ve sellem- şöyle buyururlar:
“Kıyâmet gününde insanların bana en yakın olanları, bana en çok salât ü selâm getirenleridir.”
Bir başka hadîs-i şerifte ise, Evs b. Evs -radıyallâhu anh-’dan rivâyet edildiğine göre Rasûlullâh -sallallâhu aleyhi ve sellem-:
“–Günlerin en fazîletlisi Cuma günüdür. Bu sebeple o gün bana çokça salât ü selâm getiriniz; zîrâ sizin salât ü selâmlarınız bana sunulur.” buyurunca, Ashâb-ı Kirâm:
“–Yâ Rasûlullâh! Vefât ettiğin ve senden hiçbir eser kalmadığı zaman salât ü selâmlarımız sana nasıl sunulur?” diye sordular. Bunun üzerine Peygamber -sallallâhu aleyhi ve sellem-:
“–Allâh Teâlâ, peygamberlerin bedenlerini çürütmeyi toprağa haram kıldı.” buyurdu. (Ebû Dâvud)
Hadisten de anlaşıldığı gibi Peygamber Efendimiz’e gönderilen salavâtlar ona takdim edilir. O da bu selâmları alır.
Bu bulunmaz fırsatı kaçırmamak için ona her fırsatta salavât getirmeye gayret etmelidir. Ayrıca hadîste Cuma gününün fazîletinden de söz edilmiştir. Bu sebeple Rasûl-i Ekrem’e Cuma günü daha çok salât ü selâm göndermeli ve böylece Cenâb-ı Hakk’ın rızâsını kazanmaya çalışmalıdır.
Rasûlullâh’a salât ü selâm getirmek sûretiyle kazanacağı mânevî ecre önem vermemiş, kendini elde edeceği büyük bir sevaptan mahrum bırakmış kimseler hakkında Peygamber -sallallâhu aleyhi ve sellem-:
“Asıl cimri, yanında adım anıldığı hâlde bana salâvât getirmeyen kimsedir.” buyurmuştur.
* * *
Peygamber -sallallâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e çokça salavât getirebilmek için O’nu çok sevmeliyiz. Zîrâ insan sevdiğini dilinden düşürmez; O’nu her fırsatta anar. Rasûlullâh Efendimiz’in dindeki ve Allâh katındaki yerini ve önemini gerektiği şekilde kavrayamayanlar, “Ben Allâh’ı daha çok seviyor ve her fırsatta O’nu anıyorum; ayrıca Hazret-i Peygamber’i anmaya ne gerek var?” diye düşünebilirler.
İnsanın en fazla sevip sayması gereken şüphesiz Allâh Teâlâ’dır. O’na beslenecek muhabbeti ve hürmeti bir başka muhabbet ve hürmetle kıyaslamak elbette mümkün değildir. Bununla beraber Allâh Teâlâ, Rasûl-i Ekrem’e beslenecek sevgi ve saygının önemini Kur’ân-ı Kerîm’de şöyle hatırlatmaktadır:
“Ey Rasûlüm, insanlara de ki: Eğer Allâh’ı seviyorsanız, bana uyun ki, Allâh da sizi sevsin ve suçlarınızı bağışlasın.” (Âl-i İmrân, 31)
Allâh katında böylesine üstün yeri olan bir peygamber, elbette sevilmeye, sayılmaya ve her fırsatta anılmaya lâyık bir kimsedir.
Müslümanlar hayatı ve yaşama biçimi olduğu kadar duâ ve ibâdeti de Allâh’ın Rasûlü’nden öğrenirler. Her işte olduğu gibi duânın da bir âdâbı ve usûlü vardır.
Birgün Rasûlulllâh -sallallâhu aleyhi ve sellem-, namazdan sonra Allâh’a hamd etmeden, Peygamber’e salavât getirmeden duâ eden bir adamı işitti. Bunun üzerine:
“–Bu adam acele etti.” buyurdu. Sonra o adamı yanına çağırdı ve:
“–Biriniz duâ edeceği zaman önce hamd ü senâ etsin, sonra bana salât ü selâm getirsin. Daha sonra da dilediği şekilde duâ etsin.” buyurdu. (Ebû Dâvud, Nesâî)
* * *
Peygamber Efendimiz -sallallâhu aleyhi ve sellem- salavât-ı şerîfe’nin fazîletini bildirdiği gibi kendisine nasıl salavât getirileceğini de haber vermiştir.
Nitekim Ahzâb Sûresinin 56. âyeti nâzil olunca, sahâbe Peygamber’e başvurarak nasıl salât getirileceğini öğrenmek istediler ve bunu Efendimiz’e sordular. Rasûl-i Ekrem Efendimiz, kendisine bu suâl sorulduğu zaman sükût buyurdu. Ya âdeti üzere o konuda vahiy gelmesini bekledi veya bu suâle en uygun cevâbı verebilmek için düşünme ihtiyacı hissetti. Sükûtun uzaması, Rasûlullâh’ı yorup üzdüklerini zanneden sahâbileri endişeye sevketti ve:
“–Keşke bu suâl sorulmasaydı, Rasûlullâh Efendimiz de üzülmeseydi.” diye aralarında konuştular. Çok geçmeden Rasûlullâh şu salavâtı tavsiye buyurdu.
“Allâhümme salli alâ Muhammedin ve alâ âl-i Muhammed, kemâ salleyte alâ âl-i ibrahim ve bârik alâ Muhammedin ve alâ âl-i Muhammed, kemâ bârekte alâ âl-i İbrahim, inneke hamîdun mecîd. (Allâh’ım! İbrahim’in âline rahmet ettiğin gibi Muhammed’e ve âline de rahmet et. Allâh’ım! İbrahim’in âline hayır ve bereket lutfettiğin gibi Muhammed’e ve âline de hayır ve bereket ihsân et. Şüphesiz Sen övülmeye lâyık ve yücesin.)
Demek ki, Efendimiz’e salavât getirirken Cenâb-ı Hakk’a şöyle duâ etmiş oluyoruz:
“Yâ Rabbi! Rasûl-i Ekrem’in nâmını, şânını hem dünya, hem de âhirette yüce kıl. Onun getirdiği İslâm dinini bütün cihâna yay ve bu dini dünya varoldukça yaşat. Ona âhirette ümmetine şefâat etme hakkı ver ve kendisine sayısız sevap ihsan eyle!”
Salât ü selâm böylesine derin manalar ihtivâ ettiğine ve faydası hem bize, hem de bütün müslümanlara ulaştığına göre, salavât-ı şerîfe getirme husûsunda cimrilik etmemeliyiz.
Bir gün Ubey b. Ka’b -radıyallâhu anh- Efendimiz -sallallâhu aleyhi ve sellem-’e sordu:
«– Yâ Rasûlallâh! Ben sana çok salavât-ı şerîfe getiriyorum. Acaba bunu ne kadar yapmam gerekir?».
«– Dilediğin kadar yap.» buyurdu.
«– Duâlarımın dörtte birini salavât-ı şerîfeye ayırsam uygun olur mu?» diye sordum.
«– Dilediğin kadarını ayır. Ama daha fazla yaparsan senin için hayırlı olur.» buyurdu.
«– Öyleyse duâmın yarısını salavât-ı şerîfeye ayırayım.» dedim.
«– Dilediğin kadar yap. Ama daha fazla yaparsan senin için hayırlı olur.» buyurdu.
Ben yine:
«– Şu hâlde üçte ikisi yeter mi?» diye sordum.
«– İstediğin kadar. Ama artırırsan senin için iyi olur.» buyurdu.
«– Öyleyse duâya ayırdığım zamanın hepsinde sana salavât-ı şerîfe getirsem nasıl olur?» deyince:
«– O takdirde Allâh bütün sıkıntılarını giderir ve günahlarını bağışlar.» buyurdu.” (Tirmizî, Kıyâmet, 23)
* * *
Velhâsıl âyet ve hadîs-i şeriflerde bildirildiği üzere salavât-ı şerîfe getirmenin pek çok faydaları vardır. Bunları kısaca özetleyecek olursak:
1- Salavât, Ahzâb Sûresi 56. âyette belirtildiği üzere Cenâb-ı Hakk’ın buyruğuna itâattir.
2- Salavât, günahların affedilmesine vesîledir.
3- Peygamber -sallallâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e yakın olmanın en güzel ve en kolay yolu ona salavât getirmektir.
4- Rasûlullâh -sallallâhu aleyhi ve sellem-, kendisine salât okuyana mukâbelede bulunur.
5- Her salât getirenin ismi, Peygamber -sallallâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e arz edilir.
6- Salât ü selâm okuyan kimse, Allâh ve Rasûlü’nün muhabbetini diğer muhabbetlere tercih etmiş olduğu için, O’nun ahlâkıyla ahlaklanmada seviye alır, kötü ahlaktan kurtulur, fazîlete erer.
7- Rasûl-i Ekrem’in kendisine olan muhabbeti arttığı gibi, onun da Efendimiz -sallallâhu aleyhi ve sellem-’e olan muhabbeti devam eder ve katlanarak artar.
8- Allâh Teâlâ’nın Rasûlullâh -sallallâhu aleyhi ve sellem- ile bize ihsan ettiği lutuflar, sayıya gelmeyecek kadar fazla olmasına rağmen, salât ve selâm ile Efendimiz -sallallâhu aleyhi ve sellem-’in üzerimizdeki hakkını çok az da olsa ödemeye çalışmış oluruz.
9- Allâh Teâlâ’nın rahmetinin üzerimize inmesine vesîledir.
10- Salavât unutulan sözün hatırlanmasına sebep olur.
11- Salavât duâların kabûlüne vesîledir.
12- Yine salavât kıyâmetin o zor gününde arşın gölgesinde gölgelenmeye vesîledir ki, hadîs-i şerif’te şöyle buyurulur:
“Kıyamet gününde üç kişi Allâh’ın arşının gölgesinde gölgelenir:
1- Üzüntülü kişinin sıkıntısını teselli eden kişi.
2- Benim sünnetimi ihyâ eden kimse.
3- Benim üzerime çok çok salavât getiren kimse.”
Rabbim cümlemizi salavâtın özüne ulaşıp, Peygamber ahlâkıyla ahlaklanmayı, O’nun 23 yıllık nübüvvet hayatından lâyıkı vechile hisseler almayı ihsan eylesin!.. (Âmin)
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!