Bülbül gibi inleten, bir görünüp bir giden…
Asırlık sevdâlara, inleyen sevdâlılara ad olsa da Mecnûn, her köşe başında usulca Mecnûn yolu gözleyen bir Leylâ vardır aslında!
Bülbülün aşkını besleyen değil midir gül? Ve o değil midir, her seherde yapraklarından ince ince süzülen şebnemlerini yâre sunan?
Ulu orta bağırmak mı, usul usul kanlı yaşları içe akıtmak mı, kıymetli olan? Sevdânın adı ses midir, sessizlik mi? Veya Mecnûn mudur, Leylâ mı?
Sen yine de Leylâ kal yüreğim! Sırrını her seherde aç Rabbine… Rahman, sevdalara sahip çıkar bilirim… Günün ortasını değil, gecenin karasını seç, sevdanı haykırmak için…
Her ne kadar ısıtan, ışık saçan ateşse de, her ateşi besleyen bir rüzgâr var, bilirim! Sen hep rüzgâr kal yüreğim…
Ama sen usul usul sevme, efendim! Usul usul sevmeyi anlar, ama sevilmeyi anlamaz yüreğim.
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!