Kurda Gönül Kaptırmak

Âdemoğulları bir vücudun uzuvları gibidir

Çünkü bir cevherden yaratılmıştır hepsi

Ne zaman ki, bir uzva bir dert erişse

Diğer uzuvların da kalmaz huzuru

Ey sen ki, başkalarının mihnetinden elem duymazsın

Sana “âdem” demek hiç lâyık olur mu?

(Şeyh Sâdî)

Menfaatlerin Allah rızasının önüne geçip kardeş yürekleri çatırdattığı şu fânî dünyada “bünyânun mersûs” (perçinlenmiş bir bina) sırrına erebilen müminlerin gönül iklimine muhtaç insanlık! Cenâb-ı Hak, kardeşinin menfaatini kendi menfaatine tercih edebilen yüreklerden mahrum etmesin dünyayı!..

Lakin makam ve mevkî hırsıyla kırılan gönüller unutuyor Allah için sevip sevilmenin tadını!.. Menfaatsiz duyulan muhabbetin bahşettiği huzurdan mahrum sokaklarımız, evlerimiz…

Fazladan yığdığımız malın, midemize topladığımız lokmaların arkasında gözlerimiz ve görmüyor gözlerimize uzanan mahrum bakışları… Kopuyor, kopuyoruz… Ve gelecek endişesiyle ebedî geleceğimizi, kardeşliğimizi yitiriyoruz aslında… Ve kaybediyoruz evlatlarımızı gelecek korkusuyla…

Dünya menfaatlerini değil de gönüllerin rızasını kazana kazana Allah rızasına nail olmanın iksirini sunmuş hep büyükler… Mevlânâ hazretlerinin buyurduğu gibi “kurda gönül kaptıran kuzu” misali, dünyaya gönül kaptırıp da “dünya kurbanı” olmamak için gönül ve akıl kulağımızı beraberce açıp dinleyelim Şeyh Sâdî’den, nasıl akılsızlıkmış meğer gelecek endişesiyle dünya kazancını Allah rızâsına değişmek:

Bebek diş çıkarınca babasını bir düşüncedir aldı. Karısına dedi ki:

“−Ben buna ekmeği, katığı nereden bulacağım? Aldırmayıp boşver desem, bu da insafsızlık olur, insanlığa sığmaz.”

Kocasının bu rızık endişesini hayretle seyreden karısı ise şöyle cevap verdi:

“−Böyle kuruntu etme de şeytan kahrından çatlasın. Dişi veren Allah aşı da verir. Ne tasa ediyorsun?! Geceyi ve gündüzü yaratan Allah her şeye kâdirdir. Âlemlere rızık veren, senin yavrunun rızkını mı unutacak?! Ana rahminde onu doyuran kudret, gelecekteki rızkını da takdir edecektir.

Köle satın alan bir zengin, kölesinin geçimini, hayatını düşünür de Allah, yarattığı kulunu yaşatmayı düşünmez mi hiç? Kölenin efendisine olan îtimadı kadar senin Cenâb-ı Hakk’a îtimadın yok mudur?”