Kum Ve Taş

Bir hikâyede iki arkadaşın çölde yürüdüğü anlatılır. 

Yolculuğun bir noktasında bir tartışma olur ve biri diğerine bir tokat atar. Tokadı yiyenin canı acır, ama bir şey söylemeden kuma şöyle yazar:

“Bugün en iyi arkadaşım, beni tokatladı!..”

Bir vahaya gelene kadar yürümeye devam ederler ve suya girmeye karar verirler. Tokadı yiyen bataklığa saplanır ve boğulmak üzereyken, arkadaşı kurtarır. Boğulmadan kurtulup karaya çıktıktan sonra bir taşın üstüne şöyle yazar:

“Bugün en iyi arkadaşım, hayatımı kurtardı.”

Tokadı atan, sonra da hayatını kurtaran arkadaşı şaşırır:

“–Canını acıttığımda kuma yazdın, şimdi neden taşa yazdın?”

Diğeri cevaplar:

“–Birisi canımızı yaktığında kuma yazmalıyız ki, bağışlama rüzgarı onu silebilsin. Fakat birisi iyilik yaparsa onu da taşa kazımalıyız ki, hiçbir rüzgar silemesin!..”

***

Dost kazanmak ve dostluklarınızı devam ettirebilmek istiyorsanız; acılarınızı kuma, mutluluklarınızı da taşlara yazmayı öğrenmelisiniz.