Komşuculuk

Haber, insanın iliklerine işleyen bir soğuk gibi okuyanın kanını donduran ve ürperten bir vasıfta... Hem de haberde geçen hâdise, Müslüman bir ülkede yaşanıyor. Yani ülkemizde...

Her şey yıkık dökük bir gecekonduda geçiyor. Bu gecekonduda yaşlı bir karı-koca yaşıyor sadece… Yaşlı hanım felçli; kocası ise, yıllardır felçli olan hayat arkadaşına, büyük bir sevgi ve muhabbetle bakıyor. Yalnız bir gece, yaşlı amca sobayla uğraşırken dengesini kaybediyor ve kafasını duvara çarpıyor. Sonuç ise ölüm...

Ne kadar kötü değil mi? Ama durun!.. Daha en kötü yerine gelmedik. Bu felçli hanım, 3 gün boyunca ölü kocasıyla baş başa kalıyor o soğuk gecekonduda… Dördüncü gün bu gecekonduya komşu(cu)luk yapanlar, evde ters bir şeyler olduğunu anlıyorlar ve kapıyı kırarak eve girdiklerinde de kokmaya başlamış cesetle karşılaşıyorlar. Bir de felçli hanımın korku, acı, sitem dolu bakışlarıyla! Bu felçli ve yaşlı kadıncağız, kocasının ölümüne mi yansın, 3 gün boyunca gecenin karanlığında korkunç bir sessizlik içinde bir cesetle başbaşa kaldığına mı yansın, açlıktan ve soğuktan ölebileceği ihtimaline mi yansın, yoksa komşularının ilgisizliğine mi yansın? Yoksa, bundan sonra ona kimin bakacağına mı?

Tahmin edeceğiniz gibi yaşlı teyzeyi huzurevine bırakacaklar?!. Ne olursa olsun, oradaki bakıcıların, yaşlı teyzeye kendi komşularından daha büyük bir ilgi ve şefkatle bakacaklarına inanıyorum.

İşte komşu(cu)luğumuz ve işte sonuçları... Aynı apartmanda veya aynı mahallede oturan pek çok insan artık birbirinden habersiz!..

Sebep ise, “Herkesin çoook meşgul olması.”

Herkes kendi dünyasında yaşayıp gidiyor. Günümüz dünyasının, insanı içine itiverdiği egoizm ve yalnızlık durumuna, gözü kapalı düşüyoruz. Maalesef daha acı olanı, komşuluk mefhûmunu ihmal edenlerin arasında, İslâmî değerlerin yayılması için koşturanların da olması...

O kadar çok koşturuyoruz ki, komşulara sıra gelmiyor. İşin ilginç yanı ise; komşuluğu hâlâ ayakta tutanların ve sahip çıkanların, çoğu zaman bilinçsiz ve câhil diye tenkit edilen insanlar olması… Hepimizin bu konuda da kendimizi ilim-amel yönünden tartmamız gerekiyor anlaşılan…

“Cebrâil komşu hakkından o kadar bahsetti ki, neredeyse komşuyu komşuya mirasçı kılacak zannettim.”

Çok iyi biliriz, bu hadîs-i şerîfi… Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in, komşuluğun ve komşu hakkının ne kadar önemli olduğunu ifâde ettikleri bir hadis... Komşunun komşuya mirasçı kılınacak olması!...

Düşünülünce bir kişinin mirasçıları, onun en yakınlarıdır. Demek ki, komşuluk miras hukûkuna dâhil olabilecek kadar önemli bir müessese... Rabbimiz komşuluğa o kadar ehemmiyet veriyor ki, Cebrail vâsıtasıyla Peygamberimize tekrar tekrar önemini anlatıyor. Dolayısıyla da bizlere... Demek ki, komşuluğa verilen değerin mükafatı ile; komşuluğu ihmalin cezası aynı derecede büyük!..

İslâmiyet, fert değil toplum dinidir. Her birimizin üzerinde akraba, arkadaş, öğrenci, hoca, komşu vs. pek çok insanın hakkı vardır. Bunlardan birinin ihmal edilmesi, diğerleri ne kadar mükemmel olursa olsun, yap-bozun bir parçasını eksik bırakır.

Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in, Yahudi komşusunu ziyaret etmesi ne kadar mânidar!.. Hâlbuki bizim komşularımız, bizim dindaşlarımız... Belki pek çoğumuzun içinde iyi ve güzel düşüncelerin cemiyet hayatında yayılma hızının düşük olması, komşuluk ilişkisinin zayıf olmasından kaynaklanıyor.

Velhâsıl, artık komşuluk kavramını tekrar kuvvetlendirmenin zamanı geldi.

Neler mi yapabiliriz?

Özellikle çalışan hanımlar, bu açıklarını hemen bu akşam, ufak bir ikram hazırlayıp, komşularına dağıtarak kapatabilirler. Bu esnada ufak bir tebessüm, biraz hatır sorma… O zaman siz de göreceksiniz, aslında komşularınızı ihmal ederek neler kaybettiğinizi ve bu ufak jestin size neler kazandıracağını... Haftada veya iki haftada bir çay toplantıları yapmak, güzel fikir ve düşünceleri onlarla paylaşmak… Bu ve bunun benzeri şeylerle kopan bağlar, tekrar sağlamlaştırılabilir. Her şey ufak ayrıntılarda saklı ve artık ayrıntılara takılma zamanı geldi herhâlde!..