Zaman… Üzerine yemin edilen, akıp giden, bir daha geri gelmeyen; bazen kıymeti bilinip bereketlenen, çoğu zaman boş iş ve lakırdılarla hebâ edilen bir mefhum!.. Ve zamanın içindeki en kıymetli an, “dem”!.. İşte bütün insanlığın belki de yegâne arayı...
Kendimi bildim bileli, “Büyüyünce ne olacaksın?” sorusuna “Doktor olacağım!..” diye cevap verirdim. Hekimlik, daha küçücük bir çocukken gönül dünyamda taht kurmuş bir meslekti. Bembeyaz önlüğümü giyerek; hastahâne koridorlarında bekleşen, kimi zaman ...
“Bir Yerde Kuru Bir Ağaç Varsa, Bu Kusuru Cana Can Katan Rüzgârdan Bilme! Rüzgâr Vazifesini Yerine Getirdi, Esti; Canı Olan Da Onu Candan Kabul Etti.”(Mesnevî,1/2044-2045)
Bugün âilelerde yaşanan problemlerin temelinde, erkek ve kadınların birbirlerinin hak ve vazifelerini bilmemeleri veya bunlara riâyet etmemeleri yatmaktadır. Biz de bu hakikatten yola çıkarak merhum Mûsâ Topbaş Efendi’nin bu konudaki ikazlarını hatır...
İlk bebeğini heyecanla kucağında taşıyan arkadaşımla hastahâne önünde beklerken yanımıza tekerlekli sandalyeyle bir ihtiyar dede getirildi. Pamuk dedenin el ve yüzündeki derin çizgiler, gözlerindeki yorgunluk ve ciğerlerinden çıkan iniltiler, fizikî ...
Hakîm, babası Muâviye -radıyallâhu anh-’den naklettiğine göre: “-Ey Allâh’ın Rasûlü!” dedim, “Bizden her biri üzerinde, zevcesinin hakkı nedir?” “-Kendin yiyince ona da yedirmen, giydiğin zaman ona da giydirmen. Yüzüne vurmaman, takbîh etmemen, evi...
Nakledilir ki Cenâb-ı Hak, Dâvud u’a şöyle vahyetti: “–Ey Dâvud! Senden çıkan zelle[1], senin için son derece mübârektir.” Dâvud u muhâtap olduğu bu ifâdelerin kendisinde meydana getirdiği büyük şaşkınlık içerisinde şöyle seslendi: “–Ey yüce Rabbi...
Kıyâmet, büyük gün… Kıyam günü, kalkma, doğrulma, dirilme günü… Ölümden sonraki hayatın başlangıç günü… Önce var olan her şey büyük, dehşetli bir infilâk ile yok olacak… Bu yok oluş da “kıyâmet”… Bütün kâinâtı, Güneş, Ay ve gezegenleri, melek, cin v...
Hicret, Allâh’ın dînini daha rahat yaşayabilmek için, yerleşilen/alışılan mekânı terk etmektir. İnsanın doğup büyüdüğü, yerleşip mesken tuttuğu yeri terk etmesi zordur. İşte bu zorluğu, Allâh’ın rızâsını gâye edinerek aşmak büyük bir sevaptır. Bir şe...
Peygamber Efendimize, insanları Allâh’ın dinine dâvet etme vazifesi verildiğinde tek başınaydı. Korkmadı, yılmadı, yorulmadı. En yakınlarından başlayarak ulaşabildiği her insana tebliğde bulundu. Bazen insanları onlarca kez ziyaret ederek, onların al...
