Hizmet Erlerine...

Duâlar bilirim ben, tâ uzaklardan bir nefes hızıyla yetişen!..

Kafkasya’dan, Ortaasya’dan gelen duâlardır, bunlar..

Kardeşlerim vardır, ellerimin uzanamadığı, fakat gönlümün ve duâlarımın yâd ettiği kardeşlerim.. 

Onlar ki, kutlu bir tohumun meyvesidir. Gençliklerini, duygularını, sevdalarını, umutlarını adamışlardır bu yola... Peygamberin çizdiği yoldan titizlikle yürüyen bir Cafer-i Tayyar olup, küfrün ortasında dimdik ve leyyin bir lisânla can damarlarına ekmişlerdir, iman tohumlarını... 

Bir yürek ısıtır onları tâ uzaklardan... Bitmeyen takvim yaprakları, soğuk Rus geceleri ve zorlukları... Her şeyi silip atmışlardır, kelime-i tevhid uğruna... Her yeni gün, yeni bir doğuştur, yeni bir diriliş, yeni bir bahardır, onlar için...

Gün olur vatan hasreti düğümlenir, boğazda... Gözyaşı olup akar yanaklara... İşte o zaman hizmetin eşsiz tadı yetişir onlara...

Hizmet; gece rüyaları, gündüz umutları, âhiret diyârının en münbit toprağı... Onların bütün serveti, bir gün toprak altına girdiklerinde ardındaki bıraktıkları bir avuç yetişmiş talebeleri, hâfızları, her bir köyden yükselen niyazlar olacaktır.

Her birinin rüyası Hüdâyî ruhunu alıp, gittikleri en son noktaya götürmektir. Hatta cennete bile sırtlanıp götürmek... 

“Ben bu hizmet sancağını buraya kadar getirdim, sen daha ileriye götür!” derler, bayrak tesliminde... 

Biz bu mektepte öğrenmeyi, öğretmeyi, yaşamayı, yaşatmayı ve taşımayı öğrendik... 

Selam size ve sizin gibi hizmet erlerine...