Girmesin Kimse Araya

Anne, bana görmeyi,

Öğrettin düşünmeyi..

Hakikati anlattın.

Ne güzel aydınlattın.

Biraz daha söyleşsek,

Şöyle bir konu seçsek…

Nasıl inanmalıyım?

Neleri yapmalıyım?

               *

Yavrum, çok meraklısın.

İsteğinde haklısın.

İnanmak doğuştandır.

Doğamızda din vardır.

Bu duyguyu işlemek,

Güzelce geliştirmek,

Bize düşen görevdir.

Onurlu bir ödevdir.

İnanarak, bilerek,

Allâh’a saygı gerek.

Saygı ve itaatin,

Yapılan ibadetin,

Adına “kulluk” denir.

İnanan bunu bilir.

*

Kula kulluk yaraşır,

Onu onurla taşır.

Biz Allâh’ın kuluyuz,

Bu yüzden çok mutluyuz.

Yalnız O’na taparız,

O’na kulluk yaparız.

İbadetimiz O’na,

İtaatimiz O’na…

Başkasına tapmayız.

Kula kulluk yapmayız.

Kuvvet O’nun biliriz.

O’ndan yardım dileriz.

Görüp gözeten Allah,

Güç-kuvvet veren Allah

Kuldan bir şey beklenmez,

Çünkü elinden gelmez.

Kul olan kusurludur.

Kusurlu, sorumludur.

Herkesi iyi tanı,

Sevsen de bir insanı,

Aracı olur sanma.

Öylelere aldanma.

Kul haddini bilmeli,

Araya girmemeli…

*

Peygamber bile olsa,

Sana yardıma gelse,

İzin vermezse Allah,

Yalvarsa akşam-sabah

Sana bir şey yapamaz.

Yardımı dokunamaz.

İşte İslâm bu, inan,

Böyle söylüyor Kur’ân…

Uzun sözün kısası

Dinimizin esası,

Lâ ilâhe illâllah

Muhammed Rasûlullah

GÖNÜLLER ŞENDİR ARTIK

Hayata başlarken ben,

Sanalı gerçek sandım.

Uyandırdılar erken,

Yâ Rab, Sana inandım.

*

Nice hayaller kurdum,

Her kapıya başvurdum.

Fânîlerden kurtuldum.

Yalnız Sana dayandım.

*

Ne safmışım çocukken

Artık büyüdüm, derken

Eğlenceye doymazken

İman zevkine kandım.

Yürüdüm, yol boyunca,

Tutkudan kurtulunca,

Özgürlüğü tadınca,

Secdelere kapandım.

*

Gönlüm artık şen benim.

Hayatım gülşen benim.

Ruhumsa rûşen benim.

Ben tevhide boyandım.