Din İle Akıl El Ele

Anne, coştukça coştun,

Gayet güzel konuştun.

Hani şöyle otursak,

Dini, aklı konuşsak…

Nasıl anlamalıyız?

Neleri yapmalıyız?

              *

Seni meraklı seni!

Gel, şimdi dinle beni…

Çok önemli bir soru,

Gayet ciddi bir konu!

İnsanı insan yapan,

En büyük değer katan,

“Akıl” denen bir güç var.

Her şeyi arar, sorar,

Doğruyu bulmak ister.

Ona kavuşmak ister.

Bilmelisin ki, akıl,

Aslâ sınırsız değil!

O her şeyi bilemez,

Üstesinden gelemez.

Akıl yanılabilir

Veya yanıltabilir.

Yavrum, şunu iyi bil,

Akıl standart değil!

Milyarca insan vardır,

Akıl da o kadardır.

Akıl, dizgine gelmez,

Dur durak nedir bilmez.

Biraz akla duygu kat.

Artsın değeri kat kat!

O zaman mûnisleşir,

Daha beşerîleşir.

Vahiyle aydınlanan

Akıl işe yarayan…

Mânevî konularda,

Çözümsüz sorularda,

Dîne danışmalıdır.

Dinle uzlaşmalıdır.

Dinsiz akıl, göremez!

Hakikati bilemez.

Din de akılsız olmaz.

Kimse ona inanmaz.

Dîni gönderen Allah,

Aklı veren de Allah…

Dinle akıl uyuşur,

Bir noktada buluşur.

Dikkat et, her birine…

Zıt değil birbirine.

Gel, bir ölçü koyalım;

Orta yolu bulalım.

Din ve akıl değerli,

El ele yürümeli!

Bak, anlaştık sonunda,

Huzur, mutluluk bunda…

Din hayata tat katar.

Akıl ise renk katar.

Tadı, rengi verene,

Bize ikram edene,

Sonsuz şükürler olsun.

Yuvamız neşe dolsun.