Baharla Gelen Müjde

Hazret-i Mevlânâ “bahar”ı tasvir ederken:

“Sevgilinin elçisi olan bahar, neşe içinde geldi. Gül, senin ayak basman için gülistana gelmiştir. Yüzüne baktığı için diken bile güzel görünüyor. Ölü tohum canlanıyor. Toprağın sakladığı sır, şimdi aşikâr oldu.” diyor.

Bahar, Dîvan şiirinin vazgeçilmez konularından biridir. Bahar, şair için sevinç kaynağıdır. Baharı tasvir ederken genellikle gül, bülbül, lâle, sümbül, çimen gibi sözcükler vurgulanmıştır. Bahar denince insanın içi açılır. Bahar, hayat ve canlılığı sembolize eder.

Gerçekten de bahar, gelişiyle bütün canlılar üzerinde tesirini gösteriyor. Baharın gelişiyle kâinât derin uykusundan uyanır. Bahar, bize çam kenarına konan kuşların cıvıldayışını, ağaçların birdenbire rengârenk elbiseler giyerek gülümseyişini, coşkuyu, sevinci, kısacası hayatı anlatır.

 Bütün bu görünen baharın dışında, bir bahar daha vardır. İşte o, gördüğümüz bahardan çok daha güzeldir. Baharda açan güller, kokusunu O’ndan almıştır. Nasıl bahar yağmuru, yeryüzünü dirilttirse, Fahr-i Kâinat Efendimizin doğumu da bütün insanlığı dirilten bir rahmettir.

 Aylardan Nisan, ayın 20’si… O dürr-i yetim, Nisan’ın bereketli yağmuruyla tarihin en güzel sayfasına Mekke’de sedefe düşen yağmur taneciği gibi düşmüştür. O’nun doğumu yeryüzünün dört bir tarafına, bir başka baharı getirmiştir. Gül, kokusunu O’ndan almıştır. Toprak, her yıl O’nun doğum gününü kutlar da yemyeşil olur.  Nice nebâtât, renk renk çiçekler fışkırır bağrından... Çünkü O, kâinatın özüdür. Çekirdeğidir, sevgisidir. Muhammedî nûrdur. O -sallâllâhu aleyhi ve sellem- olmazsa, kâinatın hiçbir değeri yoktur. Bütün varlıklar, O’nu bilince değer kazanır. Bunu bildiği için yere saçılan tohum, Nisan yağmuru bekler ve öyle yeşerir.

 Kuşlar, ondan aldığı sevgi ile kurar yuvasını… Ağaçlar meyvelenirken O’nun sevgisinden tat alır. Her tebessümde O’nun izi vardır. O’nun adı gökte bir başka anılır, yerde bir başka…

Hazret-i Mevlânâ, Mesnevî’de diyor ki:

“Dostlar, bahar serinliğinden sakın vücudunuzu örtmeyin. Çünkü bahar rüzgârı, ağaçlara nasıl tesir ederse, sizin hayatınıza da öyle tesir eder.

Fakat güz serinliğinden kaçının. Çünkü o, bağa ve çubuklara ne yaparsa, sizin vücudunuza da onu yapar.

Ey Nebî!.. Baharla gelişin nasıl da güzel. Nasılda yeşerttin gönülleri… Sen de bahar rüzgârıyla gelip diriltirsin gönülleri…”